درباره مدیریت ژاپنی و مدیریت آمریکائی بسیار خوانده و شنیدهاید؛ اما راز و رمز موفقیت و اقتدار کشورهایی همچون مالزی که طی دهههای گذشته، جهش بینظیری در رشد و توسعه اقتصادی داشتهاند، بهصورت جدی و فراگیر موردبررسی و کالبدشکافی مدیریتی قرار نگرفته و یا اگر هم انجامشده باشد، شهرت نیافت و در دسترس قرار نگرفت. در مالزی « بهرهوری » عامل اصلی توسعه ملی کشور محسوب میشود و مدیران این کشور ملزم هستند توسعه ملی را از طریق ارتقای « بهرهوری کل عوامل » دنبال کنند.
آنها معتقدند مردم با افزایش بهرهوری میتوانند سازمانهای بهرهور بسازند و بهوسیله آن سازمانها میتوانند اقتصاد موردنظر خود را ارتقا بخشند که سود این بهرهوری در سطح کشور به مردم خواهد رسید و این چرخه پیوسته ادامه پیدا خواهد کرد. راهکار کشور مالزی برای توسعه، استراتژی لبخندهاست. آنان برای این کار از حروف واژه SMILES که به معنی لبخندهاست بهره برده و برای هرکدام از حروف این کلمه تعریفی را مطرح میکنند که افراد با بهکارگیری آنها در پایان لبخند خواهند زد:
S : Strategy
به معنی آیندهنگری، دوراندیشی، راه رسیدن به هدف
M : Measurement
به معنی اندازهگیری
I : Innovation
به معنی نوآوری
L : Learning
به معنی دانشاندوزی
E : Enviroment
به معنی نگهداری محیطزیست و دوست داشتن آن
S : Salary
به معنی حقوق و دستمزد است
👈بنا به اعتقاد آنها با اجرای موارد ششگانه فوق، بهرهوری در سازمان پدید خواهد آمد و ارتقای بهرهوری، موفقیت سازمانها را به دنبال خواهد داشت.
👈 سازمانهای موفق، کشور را سعادتمند میکنند و کشور سعادتمند، مردم خوشبخت خواهد داشت و این امر،خوشبختی، شادی، نشاط و لبخند به همراه میآورد.